مناجات نامه

امام سجاد علیه السلام هنگام ذکر توبه و درخواست توبه به رگاه الاه عالم با این دعا با خدا راز و نیاز می کردند:

موحد چه زر ریزی اندر ریزی بر درش        چه شمشیر هندی نهی بر سرش

امید و هراسش نباشد ز کس                      بر این است بنیاد توحید و بس

                                                                                     (سعدی)

پروردگارا درود فرست بر محمد وآل پاکش و مرا با مغفرت و عفو خود ملاقات کن چنان چه من با اقرار و اعتراف ترا ملاقات می کنم و مقامم را رفیع تر گردان از آنکه گناهان مرا به خاک هلاک افکند.

ای خدای من مرا،گناهان در پیشگاه  حضورت سخت با ذلت و خوای بپا داشته . پس اگر من سکوت کنم کسی از طرف من سخنی نخواهد گفت و اگر خود شفاعت خویش کنم به شفات اهلیت ندارم، که هیچ بنده عاصی پرگناه ستمکار قابل آنکه نزد سلطان شفیع شود نخواهد بود.

ای خدا پس تو هم بر تنهایی و بی کسی من درپیشگاه حضرتت ترحم کن واز ترس و وحشت قلبم و بیم و اضطراب ارکان وجودم از هیبت قهر و جلالت به من ترحم  کن .                                        قسمتی از مناجات صحیفه سجادیه

الهی !پرندگان همه یک طرف و مرغ عشق یک طرف ، گیاهان همه یک جهت و گیاه عشق یک جهت  ، همه درسها یک جانب ودرس عشق یک جانب  ، همه یک سو و عشق یک سوی.